Written by-sonam
I still remember how I made chapati for the first time. It was when I was 10 years old. My mom took my sister to somewhere for her medical check up and it already got so late and she did not arrived. Then I thought that when she will return home she already been so tired so: “why don’t I make chapati?”.
I used to saw my mom how she makes chapati. Then I started by making the dough. Then i pour lots of water and the flour got so concentrated then I prepared it again and finally I made it right. When I started making the first chapati, it got burn and I tried a lot. Suddenly by mistake I got burned off from the stove and then I cried a lot and then my mom came. When she saw my hand she got worried and put cream on my hand and hugged me.
That was my first chapati. The days after slowly slowly I learned how to make chapati properly. Now I make not only chapati but whole food for my family every day.
(vrije vertaling):
Ik weet nog hoe ik chapati voor het eerst maakte. Het was toen ik 10 jaar oud was. Mijn moeder was met mijn zusje naar een medische controle en het werd al zo laat en ze kwam maar niet thuis. Toen bedacht ik dat ze erg moe zou zijn als ze thuis kwam, dus: “waarom maak ik geen chapati?” Ik had mijn moeder immers vaak chapati zien maken.
Toen begon ik met het maken van het deeg. Ik heb veel water bij het deeg gegoten, maar het werd toch nog zo geconcentreerd dat ik het nog een keer probeerde en uiteindelijk heb ik het goed gemaakt. Toen ik begon met het maken van de eerste chapati, werd het verbrand. Ik heb er veel geprobeerd. Plotseling brandde ik mijn hand aan het fornuis. Ik moest vreselijk huilen en toen kwam mijn moeder. Toen ze mijn hand zag, werd ze ongerust. Ze deed crème op mijn hand en knuffelde me.
Dat was mijn eerste chapati. De dagen erna leerde ik langzaamaan hoe ik chapati goed kon maken.
Nu maak ik niet alleen chapati maar elke dag eten voor mijn familie.
