Dagelijks heb ik contact met de meisjes. De situatie in India is erg, maar soms hoor ik verhalen die mij ernstige zorgen baren, zoals dit verhaal.
Zo vertelde een van de meisjes het volgende:
Ze vertelde dat haar moeder verschrikkelijk veel pijn had, zo erg dat zij naar het ziekenhuis moest.
De angst die zij, haar zusje en broertje hadden is niet te beschrijven. Haar vader was jaren geleden overleden en zij hebben als gezin zonder vader bittere armoede gekend en werden overal verstoten. Er is geld geleend tegen een woekerrente, want sinds de totale lockdown mocht er niet meer gewerkt worden en geen werk = geen geld.
In het ziekenhuis zijn echo’s gemaakt. Het lijkt er op dat de moeder vleesbomen heeft. In het ziekenhuis blijven is geen optie. 1 dag in het Ziekenhuis kost rs 2000. Dit is voor hen verschrikkelijk veel geld. Ze proberen het eerst met medicatie. Ze is zo snel mogelijk naar huis gegaan.
Nou ja, huis???? Een kamertje van 3 bij 4 m ongeveer.
Het is daar nu 45 tot 48 graden en alleen een nauwelijks werkende tweedehands ventilator moet iets verkoeling brengen. Tenminste, als er elektriciteit is en die moet eerst betaald worden!!
Het is niet makkelijk om zaken vanaf een afstand te regelen, maar het is hier vooralsnog gelukt. Er is dankzij de contactpersonen daar en de donaties hier geld naar de familie gebracht om eten, gas en medicijnen te kopen.
